Tomorrow Never Dies | jamesbondfansite

Tomorrow Never Dies (1997)

Bond was weer volledig terug, en zelfs voor het uitkomen van Goldeneye, werd er al besloten door MGM om te beginnen met de voorbereidingen voor Bond 18: Tomorrow Never Dies. Voor de Bond-producers betekende het echter dat ze flink moesten aanpoten omdat de release-datum al vast stond, namelijk december 1997.

Na het overlijden van Albert R. Broccoli in juni 1996 stonden Michael G. Wilson en Barbara Broccoli er dit maal alleen voor. De druk om een goede film af te leveren werd er alleen maar groter door. Voor Bond 18 werd scriptschrijver Bruce Feirnstein aangetrokken. Hij bedacht een verhaal dat werd geïnspireerd door de op handen zijnde overname van Hongkong aan China door Groot-Brittannië. Ene Elliot Carver kon de overname niet verkroppen en probeerde deze koste wat kost tegen te houden. Het gevaar bestaat echter met dit soort verhalen gebaseerd op huidige gebeurtenissen dat, bij het uitkomen van de film, het plot al achterhaald zou wezen. Daarom werd er gekozen voor een wat meer conventioneel plot.

Nadat Martin Campell had bedankt voor de eer, werd regisseur Roger Spottiswood aangetrokken. Spottiswood genoot een redelijke bekendheid door zijn films als: “Stop or my mom will shoot” met Sylvester Stalone en “Air America” met Mel Gibson. Het script van Feirstein is meerdere malen herschreven, ook met hulp van Spottiswood. Uiteindelijk zou Feirstein zelf weer terugkomen om het uiteindelijke script af te leveren. De slechterik bleef, maar dit keer ging het om wereldwijde macht via de media in plaats van het tegenhouden van de overname van Hongkong aan China.

Brosnan kroop voor de 2e keer in de huid van James Bond. Hij had dit keer een iets strakker trainingsprogramma gevolgd waardoor hij fitter oogde. Tevens was Pierce wat aangekomen wat zijn fysieke dreiging ten goede kwam. In Goldeneye oogde hij immers wat iel. Ondanks alle goede voorbereidingen raakte hij tijdens een vechtscene aan zijn gezicht gewond. Door een snelle herstelperiode en slim gebruik van camerastandpunten (alleen aan zn goede kant filmen) konden de opnames snel hervat worden. Voor de rol van Bond-slechterik werd Sir Antony Hopkins benaderd, maar deze bedankte voor de eer. Uiteindelijk werd er gekozen voor Jonathan Price, die recentelijk nog te zien was in Madonna’s “Evita”. Voormalig Miss Maleisië Michelle Yeoh kreeg de rol van Bondgirl Wai Lin. Haar ervaringen met Martial Arts kwamen haar bij deze film goed van pas. Later zou ze haar kunsten nog eens goed laten zien in Ang Lee’s: “Crouching tiger, Hidden dragon”. Paris Carver werd gespeeld door Teri Hatcher, destijds mateloos populair als Lois Lane in de TV-serie “Lois & Clark: The New Adventures of Superman”.

Onze eigen Daphne Deckers kreeg ook een klein rolletje toebedeeld als persvoorlichter van Elliot Carver. Gotz Otto speelde Stamper, de bodyguard van Elliot Carver. De producers hadden hun oog laten vallen op Ricky Jay voor Henry Gupta, die erom bekend stond erg hard met speelkaarten te kunnen gooien. Zo hadden ze een leuke scene bedacht waarin hij zijn speelkaarten naar James Bond zou gooien om hem zo te verwonden. De desbetreffende scene ‘s zijn echter op de montagetafel blijven liggen. De beroemde Mythbusters hebben Jay nog wel een keer voor hun show uitgenodigd om te demonstreren hoe hard er nu werkelijk een kaart gegooid kon worden. Oudgedienden M (Dame Judi Dench), Q (Desmond Llewelyn), Miss. Moneypenny (Samantha Bond) en Jack Wade (Joe Don Baker) completeerden de cast.

Leavesden Studio’s, waar Goldeneye is opgenomen, was volgeboekt door George Lucas die met zn Star Wars trilogie was begonnen. Ook andere studio’s bleken volgeboekt te zijn. Uiteindelijk was het het gemakkelijkst om weer een compleet nieuwe studio te bouwen. Een oude grote-opslagplaats bij Frogmore (vlakbij Londen) werd geschikt bevonden en omgedoopt tot EON-Studio’s. Overige kleine scènes werden op thuisbasis Pinewood gefilmd.

Een belangrijk deel van de film zou zich afspelen in Vietnam. Na een lange en moeizame onderhandelingsperiode was het geregeld dat daar op locatie gefilmd kon worden. Echter vlak voor de opnames van start zouden gaan, kwam Vietnam op haar beslissing terug en moest er in allerijl worden gezocht naar een alternatieve locatie. Het land wat zou doorgaan voor Vietnam zou Thailand worden. Een deel van de straten van Saigon werd op de backlot bij EON-Studio’s gebouwd.

Filmen begon op 23 januari 1997 in de Frans-Pyreneeën, waar de pre-title sequence werd opgenomen door de Second Unit. Later zouden de scènes met Pierce Brosnan gefilmd worden omdat hij door het maken van “Dante’s Peak” pas in april kon beginnen. Op 1 april begonnen de opnames in EON-Studio’s. Verder werd er gefilmd in Duitsland, Mexico en Florida.

De achtervolgingsscene met de BMW werd grotendeels in een parkeergarage in Londen gedraaid. Het einde op het dak is op locatie in Duitsland gefilmd. In totaal waren 17 BMW’s gereserveerd voor deze ene achtervoegingsscene. Auto nr. 1 t/m 7: “blinde auto’s”, deze wagens kunnen vanuit de achterbank bestuurd worden, met tv-monitors om te kijken. Vanwege de complexe stunts zijn hier zoveel auto’s voor geprepareerd. Auto nr. 8: deze wagen is gebruikt voor de “safe”die in het handschoenenbakje is verwerkt. Deze schuift d.m.v. een hydraulisch systeem eruit. Auto nr. 9 t/m 15: de gewone “mooie” wagens, deze worden gebruikt als back-up en voor scènes waarin de auto te zien is en er niks speciaals meer gedaan hoeft te worden. Auto nr. 16: de Kanon-auto. Deze wagen is helemaal gestript voor een zo laag mogelijk gewicht en word gebruikt om de auto van het dak af te schieten d.m.v. een kanon die met samengeperste lucht de auto weg blaast. Auto nr. 17: deze auto is gebruikt voor de locatie-opnames in Hamburg.

De beroemde scene met de Motor werd deels op locatie, deels op de backlot van EON-Studio’s opgenomen. Hier werd ook de spectaculaire sprong over de helikopter opgenomen. Aanvankelijk wilde men de stunt door middel van CGI realiseren maar stuntman Jean Pierre Goy overtuigde de producers ervan dat de stunt echt uitgevoerd kon worden. De helikopter stond er echt, de rotoren zijn later digitaal toegevoegd. De sprong stond er in 1 take op.

Het mag, gezien het korte tijdsbestek waarin de film gemaakt is, een wonder heten en getuigen van professionele inzet van het hele Bond-team dat de film uiteindelijk op 19 december in de VS in première ging. De angst voor overvaring door James Cameron’s “Titanic” bleek gelukkig ongegrond, en ook deze Bondfilm werd een groot succes. De film bracht $343.2 miljoen op, iets minder dan zijn voorganger “Goldeneye”.

Pierce Brosan is niet mijn favoriete Bond-vertolker. Hij ziet er gewoonweg niet dreigend genoeg uit en zijn acteer prestaties laten ook te wensen over. Ik hou meer van een dreigende serieuze Bond. Dalton, Craig en Connery zijn dan ook mijn favorieten. Dit is echter Brosnan’s beste bond. Fysiek is hij ook op zijn best. Hierna werd hij naar mening echt te oud om een geloofwaardige Bond neer te zetten. De film zelf dendert op het einde iets te hard door, dit past meer bij een Hollywood actiefilm met Schwarzenegger in de hoofdrol. Met de name het rennen door het Stealth-schip met een machinegeweer in elke hand en Wai Lin die bij iedere karatetrap een enthousiast: “Hiyaa” laat horen, is te veel van het goede. Voor de rest is Tomorrow never dies een zeer vermakelijke Bondfilm.