The Man With The Golden Gun | jamesbondfansite

The Man with the Golden Gun (1974)

Saltzman en Broccoli waren van begin af aan een ideaal team geweest die elkaar perfect aanvoelden. Saltzman was de impulsieve geest met de omvangrijke ideeën en Broccoli de zakenman. De laatste paar jaren begon de samenwerking echter enkele scheuren te vertonen. Saltzman stond bekend om zijn liefde voor het gokken en verloor hier regelmatig geld mee. Ook op filmisch gebied verliep de samenwerking steeds stroever, waardoor de laatste films grof gezien verdeeld werden tussen de twee Bondproducers. Broccoli overzag grotendeels Daimonds are Forever en The Man With The Golden Gun en Saltzman had voor het grootste gedeelte het productieproces van Live and Let Die in handen. Daarbij viel Roger Moore zo positief op dat hij hem al gelijk in de eerste week van de opnames hiervoor vroeg om ook in de huid te kruipen van de geheim agent in de volgende Bondfilm: The Man With The Golden Gun.

Tom Mankiewicz kreeg de opdracht te beginnen met het script waar hij zich lichtjes baseerde op het boek van Ian Flemming. Hij maakte van Scaramanga veel meer een extrovert iemand en een man die in alle opzichten een gelijke was aan Bond. Van het werkelijke verhaal bleef uiteindelijk maar weinig over. Toen Guy Hamilton werd aangenomen als regisseur bleek deze echter een dusdanig groot verschil van mening te hebben met Mankiewicz over het script dat deze wegliep van het project en Richard Maibaum werd ingehuurd. Maibaum had het uiteindelijke script op 7 januari 1974 af. Nieuw aan het verhaal was de toevoeging van de Solex Agitator, een apparaat waarmee men de zonnestralen om kan zetten in energie. Hiermee speelde de makers handig in op de zich steeds meer bewust wordende wereld van het energieprobleem. Deze Agitator dient als mooie McGuffin voor de film. Een McGuffin is een bekende filmterm dat een onderwerp betreft waar men gedurende een hele film achteraan zit en iedereen dit item wil bemachtigen. Een goed voorbeeld hiervan zijn de Indiana Jones films die bekend staan om hun McGuffin’s. De James Bondreeks kent er dus ook een paar zoals de Lektor uit From Russia With Love en het controlesysteem ATAC uit For Your Eyes Only.

Christopher Lee is een achterneef van Ian Flemming en deze had hem destijds gevraagd voor de rol van Dr. No in de gelijknamige film. Toentertijd had Lee deze rol afgewezen waardoor hij nog vrij was om een Bondschurk te vertolken en de producers hem dus vroegen om Scaramanga te spelen. Jack Palance was in een vroeg stadium ook nog overwogen maar uiteindelijk is het dus Christopher Lee geworden.

Andrea, de maîtresse van Scaramanga, werd gespeeld door de Zweedse Maud Adams en een andere Zweedse, genaamd Britt Ekland, speelde de rol van Mary Goodnight. Ekland was in die tijd getrouwd met komiek Peter Sellers, bekend van zijn legendarische rol van inspecteur Clouseau in The Pink Panther films. Hervé Villechaize speelt Nick Nack, de bediende van Scaramanga.

Luitenant Hip wordt gespeeld door acteur Soon-Taik Oh en ook agent J.W. Pepper uit Live And Let Die heeft rol in deze film. Oud Bondgedienden Lois Maxwell (Moneypenny), Bernard Lee (M) en Desmond Llewelyn (Q) waren natuurlijk ook weer van de partij. Peter Murton werd aangetrokken als decorontwerper. Hij was onder andere bekend door zijn werk voor Dr. Strangelove en had ook gewerkt als assistent van Ken Adam in Goldfinger en Thunderball. John Barry verzorgde de score, waarbij de titelsong werd ingezongen door Lulu.

Filmen begon op 6 november 1973 op het vergane schip de “Queen Elisabeth” in Hong-Kong, waarbij er voor Roger Moore een stand-in was geregeld. De echte opnames begonnen pas in 1974. In de Pinewood Studio’s werden de meeste binnenopnames gefilmd zoals het vertrek van Scaramanga en het interieur van de Queen Elisabeth. Er werd ook op locatie gefilmd in Hong-Kong. Ook streek de crew neer op Macao en Thailand. Het hoofdkwartier van Scaramanga was in Phuket op het eilandje Kao Ping-Kan wat nu liefkozend in de volksmond het James Bond eiland genoemd wordt. Later keren de makers hier nog één keer naar terug in de Bondfilm Tomorrow Never Dies.

De wereldberoemde stunt met de auto die een draai maakt van 360 graden is vlakbij Bangkok opgenomen. Deze stunt is eigenlijk bedacht voor een show van American Motors. Voor The Man With The Golden Gun is Jay Milligan is de stunt coördinator en riep de hulp in van de Cornell Universiteit in Buffalo New York voor het uitrekenen van de moeilijke mathematische berekeningen. Hiervoor werd er voor het eerst gebruik gemaakt van de computer. Stuntman Bumps Willard voerde de stunt uit met een speciaal aangepaste Hornet X. Het stuur was in het midden gezet, en ook was de motor aangepast zodat de auto een ideale gewichtsverdeling had. Er stonden 6 camera’s opgesteld om er zeker van te zijn dat alles goed ging. Wonderwel was er maar 1 poging nodig om de fantastische stunt op te nemen.

Het gouden pistool wat Scaramanga hanteert is gemaakt door fabrikant Colibri en is het pronkstuk uit de film. Hij bestaat uit 4 voorwerpen welke in elkaar te zetten zijn zodat het een gevaarlijk wapen wordt. De onderdelen zijn:

Balpen (de kogelloop),
Aansteker (de kogelkamer),
Sigarettenhouder (het handvat)
Manchetknoop (de trekker)

De film kende nogal wat hindernissen. De filmmaatschappij U.A. wilde dat de film per se in de kerst van ’74 uitkwam waardoor er nog al wat druk kwam te staan op de producenten om de film op tijd af te krijgen. Tevens zorgde de steeds slechter wordende relatie tussen Broccoli en Saltzman ook voor de nodige problemen. Zo had Saltzman in een impulsieve bui 2600 paar olifantenschoenen besteld omdat hij een olifantenstormloop in de film wilde. Broccoli wist hier echter niets van en toen hij de schoenen kreeg aangeleverd was hij dan ook stomverbaasd. De hele sequentie is nooit opgenomen.

Op de montagetafel waren ook de nodige problemen en het duurde lang eer men een goede finale in elkaar gezet had. Het gevecht tussen Bond en Scaramanga op het eiland duurde in eerste instantie veel langer, wat zelfs nog in de teasertrailer te zien is (zie fotocollage boven).

Terugkijkend is The Man With The Golden Gun één van de mindere uit de reeks. Mary Goodnight is wel een hele domme assistente en Nick Nack (waar ongetwijfeld Austin Powers Mini-me op is gebaseerd) is te ongeloofwaardig. Er zit één fantastische stunt in van de auto die een draai om zijn as maakt, maar het geluid van een trekfluitje dat er bij de film onder is gezet, degradeert de scène tot een cartooneske vertoning, zoals eigenlijk de hele film iets te kinderachtig van toon is.

De film ging op 10 december 1974 in première. Hij kostte ongeveer $8 miljoen dollar en bracht wereldwijd $97,6 miljoen dollar op. De opbrengst in Amerika was echter fors gedaald ten opzichte van de vorige Bondfilm, en men vroeg zich af of James Bond nog wel toekomst had. Een ander groot probleem was de ruzie tussen de producenten. Saltzman wilde zijn deel, wegens zijn grote financiële problemen, verkopen aan Colombia Pictures, dit tot groot ongenoegen van Broccoli. Zover is het nooit gekomen want op 21 december 1975 kocht United Artists het deel van Saltzman over, voor naar verluid 20 miljoen Engelse ponden. Broccoli ging verder als soloproducent van de Bondfilms. Saltzman overleed in Parijs in september 1994.