A View To A Kill | jamesbondfansite

A View to a Kill (1985)

James Bond was bij het grote publiek nog steeds ongekend populair en na het succes van Octopussy uit 1983 begonnen de producenten al snel met de voorbereidingen van het volgende avontuur uit de filmreeks: A View to a Kill. De titel is afkomstig uit het boek For Your Eyes Only waarin een vijftal korte verhalen staan, maar voor de film is er niets van het oorspronkelijke verhaal overgebleven. Michael G. Wilson en Richard Maibaum schreven in het voorjaar van 1984 het script. John Glen mocht weer op de regiestoel kruipen en kreeg een budget van ongeveer 30 miljoen dollar mee om de film te kunnen maken.

Roger Moore, die al vanaf Live And Let Die uit 1973 de rol van James Bond speelde, zou met A View to a Kill zijn zwanenzang beleven als geheim agent 007. Met zijn 57 jaar werd hij toch wel aan de oude kant en Moore zag dit als geen ander in. Met zijn typerende droge Engelse humor heeft hij Bond een eigen gezicht gegeven en verwierf hiermee een groot schare fans. Roger Moore speelde in maarliefst 7 films de rol van James Bond en is daarmee nog steeds recordhouder.

A View to a Kill betekende ook het afscheid van Lois Maxwell, de originele Miss Moneypenny. Zij was in alle voorgaande 13 Bondfilms te zien geweest en samen met Cubby Broccoli de enige nog overgebleven persoon die ook aan de eerste Bondfilm (Dr. No) meewerkte. Robert Brown speelde voor de 2e keer M en Desmond Llewelyn was weer te zien als Q. Patrick Macnee, bekend van de spionnenserie “The Avangers” (De Wrekers) werd aangetrokken om Godfrey Tibbet te spelen.

Voor de rol van Max Zorin werd Neerlands trots Rutger Hauer overwogen, maar uiteindelijk werd het Christopher Walken. De acteur die tot dan toe het meest bekend was van zijn Oscar winnende rol in “The Deer Hunter” bleek een uitstekende keuze. Toen Albert Broccoli Tanya Roberts in de fantasyfilm “The Beastmaster” zag was hij gelijk verkocht en wilde haar graag hebben voor de rol van geologe Stacy Sutton (geef hem eens ongelijk). De andere Bondgirl werd de excentrieke Grace Jones die in de filmwereld niet erg bekend was afgezien van “Conan the Barbarian” uit ‘84 met Arnold Schwarzenegger. Zij speelt de rol van May Day, de vervaarlijke handlangster van Zorin.

De opnames voor A View to a Kill startten op 23 juni 1984 in IJsland op het Glacier Lake. Hier maakten de second unit opnames voor de openingsscène in Siberië. Wereldkampioen Steve Link werd aangetrokken voor de stunt met de snowboard over het meer. De erge leuke stunt wordt helaas in het eindresultaat totaal onderuit gehaald door op dat moment het nummer “California Girls” van The Beach Boys te gebruiken.

Op 27 juni sloeg het noodlot toe toen op Pinewood tijdens de productie van “Legend” van Ridley Scott een gastank ontplofte waardoor de legendarische 007-Stage in vlammen opging. Paniek alom want hoe moest men nu de finale van de film met de gigantische mijnset filmen? Albert Broccoli stelde alles in het werk om er voor te zorgen dat A View to a Kill niet uitgesteld hoefde te worden en overzag persoonlijk de wederopbouw van de grootste filmstudio ter wereld. In een recordtempo van 4 maanden werd de totaal verwoeste 007-Stage weer opgebouwd en in januari ’85 officieel geopend. Als eerbetoon aan Broccoli voor zijn harde werk werd de studio omgedoopt tot de “Albert R. Broccoli 007-Stage”.

In augustus 1984 vonden de opnames plaats in Parijs waar onder andere de spectaculaire parachutesprong vanaf de Eiffeltoren werd gefilmd. Stuntman B.J. Worth oefende de sprong eerst 22 keer vanaf een luchtballon. Micheal G. Wilson had namelijk berekend dat hij iets meer dan 3 secondes de tijd zou hebben om zijn parachute te openen om zo de sprong veilig te kunnen maken. In pure Bondtraditie stond de stunt er in één keer op.

De achtervolging met de Renault Taxi is uitgevoerd door het stuntteam van Rémy Julienne, die voor deze sequentie 3 auto’s gebruikte. Verder filmde de crew op Château Chantilly, ongeveer 60 kilometer ten noorden van Parijs, dat dienst deed voor het kasteel van Max Zorin.

Een belangrijk deel van de film speelt zich af in en rond de Amerikaanse stad San Francisco waarbij natuurlijk de Golden Gate Bridge de meest opvallende locatie is. Toen men tijdens het scouten naar locaties een zeppelin van Fuji zagen rondvliegen kwam men op het idee om ook Max Zorin een zeppelin als vervoermiddel te geven. Voor de lange afstandsshots nabij de brug vroeg men toestemming om deze Fuji ballon te mogen filmen. Vandaar ook dat het kleurenschema van Zorin’s ballon gelijk is aan die van het Fuji logo.

Er zijn ook verschillende schaalmodellen van de zeppelin gebruikt. Dit varieerde van 120 cm (om het effect te creëren dat de zeppelin op een grote afstand vloog) tot een met helium gevulde ballon van 12 meter.

Bond hangt op een gegeven moment aan een touw onder de zeppelin van Zorin als deze over de Francisco Baai vliegt. Tegenwoordig zou men dit hoogst waarschijnlijk oplossen met CGI, maar toen is er daadwerkelijk een stuntman bereid gevonden om, bevestigd in een harnas, aan een zeppelin te hangen. En dat op een hoogte van bijna 230 meter!

Op de backlot van Pinewood bouwde productieontwerper Peter Lamont enkele delen van de Golden Gate Brug na, waarbij er ook allerlei schaalmodellen werden gebruikt. Bij de echte brug zijn er vervolgens achtergrondopnames gefilmd, die op de Pinewood Studio’s onder of achter de acteurs werden geprojecteerd zodat het leek alsof ze zich op grote hoogte bevonden.

Nadat de 007-Stage weer klaar was voor gebruik bouwde Peter Lamont er de gigantische mijnset, ongeveer net zo lang als een voetbalveld en met een hoogte van 17 meter. Stuntcoördinator Martin Grace overzag hoe 100 stuntmensen hun leven op het spel zette voor de spectaculaire finale van de film.

John Barry verzorgde wederom de score van de film en schreef samen met de populaire Engelse popgroep Duran Duran de titelsong. De jaren ’80 waren sowieso succesvol met de titelsongs voor de Bondfilms, maar met A View to a Kill scoorde men de grootste hit uit het decennium. In Amerika stond de popsong zelfs op nummer 1.

A View to a Kill ging op 24 mei 1985 in première. De recensies waren niet erg positief te noemen en het algehele verwijt was dat de formule uitgewerkt begon te raken, iets wat ook terug te zien was in bioscoopopbrengsten. De film bracht wereldwijd 152,4 miljoen dollar op, een stuk minder dan zijn voorganger Octopussy.

A View to al Kill is jammer genoeg geen waardige afsluiter van het Moore-tijdperk. Hoewel Roger Moore het in Octopussy nog verassend goed doet is hij in deze film toch echt te oud geworden. Dit wordt ondermeer pijnlijk duidelijk bij zijn romances, maar ook het feit dat zijn stand-in onderhand net zo vaak te zien is als hijzelf is een slecht teken. Verder wordt er helaas weer te vaak teruggegrepen naar de slapstickachtige humor uit Moonraker. Hierdoor krijg je nooit het idee dat Bond echt in gevaar is en leef je te weinig mee.Begrijp me niet verkeerd, de film is echt niet slecht. De vele stunts in de film zien er goed verzorgd uit en de muziek van John Barry is gelukkig weer als vanouds. In het geheel genomen was de Bondfranchise echter aan renovatie toe.